პირველ რიგში რითაც მინდა დავიწყო თემის გახსნა, არის ჩემი პატარა მიმოხილვა თამაშის შესახებ. პირველი და ყველაზე მთავარი რაც არის შესამჩნევი, იგი არანაირ გამოგონილ თუ "რეალურ-შესხვანაირებულ" სამყაროში არ ხდება. იგი ჩვენი დროის ათვლითაა და ჩემი აზრით, ეს ყველაზე დიდი "პეწია" ამ ყველაფრის. გარდა იმისა, თუ რეალურად რა იმალება ამ ყველაფრის უკან.. (ავტ. შენიშვნა)
6 თვით ადრე, სანამ უშუალოდ თამაში დაიწყება, გაერთიანებული ერების საამიროს ყველაზე დიდი ქვიშის შტორმი გადაუვლის მის ისტორიაში, რომელიც დუბაიდან დაიწყო. პოლიტიკოსებმა და წარჩინებულმა ელიტურმა საზოგადოებამ უხეშად რომ ვთქვათ დაიკიდეს არსებული სიტუაცია და უკვალოდ გაქრნენ. შესაბამისად, ქვეყანა დარჩა ბედის ანაბარა. ამ დროს, ავღანეთიდან ბრუნდება შეერთებული შტატების არმიის 33-ე ბატალიონი ზედმეტსახელად "დაწყევლილები", რომელსაც სახელგანთქმული ოფიცერი - პოლკოვნიკი ჯონ კონრადი მეთაურობს. პოლკოვნიკი ერთი შეხედვით მართლაც რომ უნაკლო პიროვნებაა, თუმცა ერთი საკმაოდ დიდი ნაკლი აქვს, რაც მის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობას ეხება. კონკრეტულად კი ფარული პოსტ სტრამვული აშლილობა სტანჯავს. სახლისაკენ მიმავალ გზაზე შტორმმა კვლავ გაახსენა UAE-ს თავი და პოლკოვნიკმა მიიღო გადაწყვეტილება დახმარებოდა იქ დარჩენილ მოსახლეობას. ბატალიონში საკმაო რეპუტაციით სარგებლობდა, შესაბამისად მის დაქვემდებარებაში მყოფებიც სიამოვნებით დათახმდნენ. თუმცა, შტატებმა იმის მაგივრად, რომ მწვანე აენთო მისთვის, ქალაქის უმალვე დატოვება უბრძანა. პოლკოვნიკმაც არ დააყოვნა და მთლიან ბატალიონთან ერთად უკუაგდო ბრძანება და საერთო გადაწყვეტილებას მიყვა. როდესაც შტორმი უფრო გაძლიერდა და ასე ვთქვათ მილების იქეთ კედლები აღმართა, ყველანაირი სადაზვერვო სატელიტი, საკომუნიკაციო საშუალებები და საჰაერო გზა მოსპო. გადარჩა მხოლოდ იქ არსებული უმძლავრესი რადიო აპარატურა, რომელიც მუშაობდა შიდა რადიუსზე. ქაოსის დასარეგულირებლად, ბატალიონმა წესდება შეიმუშავა დაძალებით, რომელიც მოიცავდა 80 მილი/საათის ქარსა, არეულობასა და შემცირებულ რესურსების შუაში წესრიგის დამყარებას. ამავდროულად, მთელი ძალებით ცდილობდნენ მოსახლეობა რამენაირად გაეყვანათ, თუმცა როგორც ბოლო საკომუნიკაციო წყაროთი ჩანდა, მათ მიერ გაგზავნილი ქარავანი უკან არ დაბრუნდა. შესაბამისად, UAE-მ დუბაი უკაცრიელ ადგილად გამოაცხადა. ბატალიონმა ქალაქის ყოველი შემოსასვლელ-გასასვლელი შემოღობა, ხოლო შტატებმა ეს უკანასკნელი სახალხოდ მოღალატეებად ცნეს და არმიამ დეზერტირებად, არმიამ კი დეზერტირებად (Dishonorable discharge). საბოლოო ჯამში დუბაი ყველამ და ყველაფერმა მიივიწყა.
6 თვით ადრე, სანამ უშუალოდ თამაში დაიწყება, გაერთიანებული ერების საამიროს ყველაზე დიდი ქვიშის შტორმი გადაუვლის მის ისტორიაში, რომელიც დუბაიდან დაიწყო. პოლიტიკოსებმა და წარჩინებულმა ელიტურმა საზოგადოებამ უხეშად რომ ვთქვათ დაიკიდეს არსებული სიტუაცია და უკვალოდ გაქრნენ. შესაბამისად, ქვეყანა დარჩა ბედის ანაბარა. ამ დროს, ავღანეთიდან ბრუნდება შეერთებული შტატების არმიის 33-ე ბატალიონი ზედმეტსახელად "დაწყევლილები", რომელსაც სახელგანთქმული ოფიცერი - პოლკოვნიკი ჯონ კონრადი მეთაურობს. პოლკოვნიკი ერთი შეხედვით მართლაც რომ უნაკლო პიროვნებაა, თუმცა ერთი საკმაოდ დიდი ნაკლი აქვს, რაც მის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობას ეხება. კონკრეტულად კი ფარული პოსტ სტრამვული აშლილობა სტანჯავს. სახლისაკენ მიმავალ გზაზე შტორმმა კვლავ გაახსენა UAE-ს თავი და პოლკოვნიკმა მიიღო გადაწყვეტილება დახმარებოდა იქ დარჩენილ მოსახლეობას. ბატალიონში საკმაო რეპუტაციით სარგებლობდა, შესაბამისად მის დაქვემდებარებაში მყოფებიც სიამოვნებით დათახმდნენ. თუმცა, შტატებმა იმის მაგივრად, რომ მწვანე აენთო მისთვის, ქალაქის უმალვე დატოვება უბრძანა. პოლკოვნიკმაც არ დააყოვნა და მთლიან ბატალიონთან ერთად უკუაგდო ბრძანება და საერთო გადაწყვეტილებას მიყვა. როდესაც შტორმი უფრო გაძლიერდა და ასე ვთქვათ მილების იქეთ კედლები აღმართა, ყველანაირი სადაზვერვო სატელიტი, საკომუნიკაციო საშუალებები და საჰაერო გზა მოსპო. გადარჩა მხოლოდ იქ არსებული უმძლავრესი რადიო აპარატურა, რომელიც მუშაობდა შიდა რადიუსზე. ქაოსის დასარეგულირებლად, ბატალიონმა წესდება შეიმუშავა დაძალებით, რომელიც მოიცავდა 80 მილი/საათის ქარსა, არეულობასა და შემცირებულ რესურსების შუაში წესრიგის დამყარებას. ამავდროულად, მთელი ძალებით ცდილობდნენ მოსახლეობა რამენაირად გაეყვანათ, თუმცა როგორც ბოლო საკომუნიკაციო წყაროთი ჩანდა, მათ მიერ გაგზავნილი ქარავანი უკან არ დაბრუნდა. შესაბამისად, UAE-მ დუბაი უკაცრიელ ადგილად გამოაცხადა. ბატალიონმა ქალაქის ყოველი შემოსასვლელ-გასასვლელი შემოღობა, ხოლო შტატებმა ეს უკანასკნელი სახალხოდ მოღალატეებად ცნეს და არმიამ დეზერტირებად, არმიამ კი დეზერტირებად (Dishonorable discharge). საბოლოო ჯამში დუბაი ყველამ და ყველაფერმა მიივიწყა.
"მიწყნარების" პერიოდში, როდესაც ბატალიონი ხალხის გადარჩენით იყო დაკავებული, თითქოს ყველაფერი კარგად მიდიოდა მანამ, სანამ მოულოდნელად კონრადს მისი სამეთაურო ჯგუფის სამხედროები აუჯანყდებიან. ყოველივე ეს სრულმაშტაბიან აგრესიაში გადაიზრდება და ბატალიონს 2 ფრაქციად: განდეგილებად და დაწყევლილებად გაყოფს. სადაც დაწყევლილები მათ გაანადგურებენ და ქალაქში ყოველ განათების ბოძზე ჩამოკიდებენ იმ არსით, რომ სხვას იგივე აღარასდროს გაემეორებინა.
ამავდროულად CIA-ს საიდუმლო მისიით შეყავს ჯგუფი კოდური სახელით: "ნაცრისფერი მელა" - სადაც არიან, აგენტები: თომას დენიელსი, რიკ გულდი, ბრაიან კასტავინი და ა.შ ჯეფ რიგზის მეთაურობით. რომელთა მიზანიცაა გადარჩენილების პოვნა. თუმცა, თუკი 33-ე მათ დახმარებას ეწეოდა, ესენი მათ გასანადგურებლად, რადგან თუკი გაიგებდნენ რა გააკეთა აღნიშნულმა ბატალიონმა დუბაიში, მთელი რეგიონი შტატებს გამოუცხადებდა ომს, სადაც იგი დამარცხდებოდა. შესაბამისად ზუსტად ამის შემაჩერებელი ძალა იყო CIA-ს აღნიშნული ჯგუფი, რომელიც აჯანყებულების მანიპულირებით 33-ე ბატალიონს ანადგურებდა ან/და დარჩენილი წყლის რეზერვუარის ქალაქიდან გატანით ან განადგურებით.
თუმცა, ორი კვირით ადრე სანამ კამპანია დაიწყება, ამ ღმერთისგან მიტოვებული ადგილიდან გაისმა რადიო სიგნალი, რომელმაც რაღაცნაირად გააღწია შტორმის კედლების გარეთ. აღნიშნული მესიჯი მოიცავდა: "ლაპარაკობს პოლკოვნიკი ჯონ კონრადი, შეერთებული შტატების არმია. დუბაის ევაკუაციის მცდელობა დამთავრდა სრული.. მარცხით. დაღუპულთა რიცხვი ბევრია.. ძალიან ბევრი." რა თქმა უნდა, ეს მესიჯი შტატებამდეც მივიდა, სადაც არმია გადაწყვეტს მათი საუკეთესო ნაწილიდან - Delta Force-დან 3 კაცი გაგზავნოს დაზვერვით მისიაზე, რომელიც მოიცავს, რომ დაადასტუროს აღნიშნულმა ჯგუფმა კონრადის ან ნებისმიერი გადრჩენილის სტატუსი. ჯგუფში არიან: კაპიტანი მარტინ უოკერი (ჯგუფის მეთაური), ლეიტენანტი ალფონსო ადამსი (მეტყვიამფრქვევე) და სერჟანტი ჯონ ლუგო (ექიმი, მარკსმენი, ინჟინერი და მთარგმნელი).
მარცხნიდან მარჯვნივ: ლუგო, ადამსი და უოკერი ელოდებიან შტორმის გადასვლას.
მარცხნიდან მარჯვნივ: ლუგო, ადამსი და უოკერი ელოდებიან შტორმის გადასვლას.
